9 listopada świętowaliśmy w naszej szkole 100 urodziny Polski. Na program uroczystości złożyły się: koncert patriotyczny, odśpiewanie hymnu w ramach akcji #Rekord dla Niepodległej o godz. 11.11 oraz prezentacja IPN o Ojcach Niepodległości . Zarząd Powiatu reprezentował Pan Paweł Grabek. W koncercie patriotycznym wystąpili następujący uczniowie: Kamila Skotnicka, Edyta Frydecka , Wiktoria Korgul, Anna Jadach, Patrycja Micek, Wiktoria Skrzypiec, Gabriela Jurak, Mateusz Bartoszek oraz Tano Grasso. Poczet sztandarowy: Gabriela Adamczyk, Ilona Klocek i Maciej Zieliński. Obsługa sprzętu: Patrycja Micek i Michał Adamczyk. Nauczyciele odpowiedzialni: Anna Gutek ,Danuta Piłat( szczególne podziękowania), Małgorzata Kobiałka, Joanna Mroczek, Barbara Szafran i Mariusz Batyra. Dziękujemy serdecznie Pani Alinie Zygmunt za kwiaty do dekoracji świetlicy. Dziękujemy naszym sponsorom – Piekarni Smaga i Radzie Rodziców (pączki i krówki od Geomax). Serdeczne podziękowania dla wszystkich, którzy przyczynili się do uświetnienia naszej uroczystości.
Dzieje obchodów:
W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie jako uroczystości o charakterze wojskowym. Pierwszy raz w pełni uroczyście upamiętniono odzyskanie niepodległości 14 listopada 1920. Tego dnia uhonorowano Józefa Piłsudskiego jako zwycięskiego Wodza Naczelnego w wojnie polsko-bolszewickiej wręczając mu buławę marszałkowską.
Po przewrocie majowym w 1926 obchody były uroczystościami wojskowymi. 8 listopada Józef Piłsudski jako prezes ministrów wydał okólnik, ustanawiający ten dzień wolnym od pracy dla urzędników państwowych. Odtąd w tym dniu na placu Saskim w Warszawie Piłsudski dokonywał przeglądu pododdziałów, a następnie odbierał defiladę (po raz ostatni w 1934 roku). W 1928 roku plac Saski w stolicy nazwano placem marszałka Józefa Piłsudskiego, a cztery lata później Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego ustanowił ten dzień wolnym od nauki. Rozporządzeniem Prezydenta RP z 1930 ustanowiono odznaczenie państwowe Krzyż i Medal Niepodległości dla osób czynnie zasłużonych dla niepodległości Polski. 11 listopada 1932 odsłonięto Pomnik Lotnika w Warszawie. Rangę święta państwowego nadano Świętu Niepodległości dopiero ustawą z 1937. Miało ono łączyć odzyskanie suwerenności państwowej z zakończeniem I wojny światowej oraz upamiętniać Józefa Piłsudskiego. Do czasu wybuchu II wojny światowej obchody państwowe odbyły się dwa razy: w 1937 i 1938; w 1937 uświetniono je odsłonięciem pomnika gen. Józefa Sowińskiego.
Podczas okupacji niemieckiej w latach 1939–1945 jawne świętowanie polskich świąt państwowych było niemożliwe. Organizatorzy przygotowywanych konspiracyjnie obchodów rocznicy 11 listopada, głównie w ramach małego sabotażu, byli narażeni na dotkliwe represje. Jednak mimo to pamięć o Święcie Niepodległości starano się podtrzymywać. W dniach poprzedzających 11 listopada na murach, ogrodzeniach, płytach chodnikowych pojawiały się afisze, ulotki i napisy „Polska żyje”, „Polska zwycięży”, „Polska walczy”, „Jeszcze Polska nie zginęła”, „11.XI.1918” , a od 1942 roku także znak Polski Walczącej. Pomniki przystrajano biało-czerwonymi kwiatami i proporczykami.
W 1945 ustanowiono Narodowe Święto Odrodzenia Polski, obchodzone 22 lipca i jednocześnie zniesiono Święto Niepodległości. W okresie PRL obchody rocznicy odzyskania niepodległości 11 listopada organizowane były nielegalnie przez środowiska niepodległościowe . Organizatorzy i uczestnicy tych uroczystości często byli represjonowani przez ówczesne władze państwowe. Wyjątek stanowiły lata 1980–1981, kiedy za sprawą działalności związku zawodowego „Solidarność” przywrócono Świętu Niepodległości należne miejsce w świadomości społecznej.
Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm PRL ustawą z 15 lutego 1989 pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”. 11 listopada 1997 Sejm podjął uchwałę głoszącą m.in. ,,Ta uroczysta rocznica skłania także do refleksji nad półwieczem, w którym wolnościowe i demokratyczne aspiracje Polaków były dławione przez hitlerowskich i sowieckich okupantów, a następnie – obcą naszej tradycji – podporządkowaną Związkowi Radzieckiemu komunistyczną władzę”.
źródło: wikipedia