Patron
Krótki życiorys
Adam Mickiewicz urodzodził się 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka – zmarł 26 listopada 1855 w Konstantynopolu był polski poetą, publicystą i działaczem politycznym. Jeden z wielkich poetów polskiego romantyzmu.
Dzieciństwo i młodość
Był synem adwokata przy sądach niższych w Nowogródku. W latach 1807-1815 skończył dominikańską szkołę powiatową. Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie z zamiarem zdobycia zawodu nauczyciela. W czasach studenckich był jednym z współzałożycieli Towarzystwa Filomatów, tajnej organizacji, która z czasem przekształciła się w spiskową organizację narodową.
Więzienie, zesłanie i emigracja
W roku 1819 rozpoczął pracę jako nauczyciel w Kownie, gdzie mieszkał do roku 1823. Podczas pobytu w Kownie napisał rozprawę, za którą w roku 1822 otrzymał tytuł magistra filozofii. W roku 1823 został aresztowany i skazany za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach na zesłanie w głąb Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, w Odessie, Moskwie oraz na Krymie. W Rosji poznał dekabrystów, a także Aleksandra Puszkina. Następnie podróżował po Europie, początkowo w roku 1829 do Niemiec, potem do Włoch i Szwajcarii. Po nieudanej próbie przedostania się do powstańczej Polski, zamieszkał na kilka miesięcy w Dreźnie w roku 1832.
W Paryżu
Z Drezna udał się do Paryża, gdzie osiadł na emigracji. Tam nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi i pisywał artykuły i pisma publicystyczne. W latach 1839-40 był profesorem literatury łacińskiej w Lozannie w Szwajcarii, a w roku 1840 objął katedrę języków słowiańskich w College de France. W Paryżu w roku 1841 związał się z reprezentantem nurtu polskiego mesjanizmu – Andrzejem Towiańskim.
Ostatnie lata życia
W roku 1847 zerwał stosunki z Towiańskim. W czasie Wiosny Ludów (1848) utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża był współzałożycielem i redaktorem pisma „Trybuna Ludów” (Trubune des Peuples). We wrześniu 1855 roku, podczas wojny krymskiej wyjechał do Konstantynopola w Turcji, aby tworzyć oddziały polskie, do walki z Rosją. Zmarł nagle podczas epidemii cholery (prawdopodobnie na tę chorobę). Jego ciało zostało przewiezione do Paryża i pochowane na cmentarzu Montmorency, a w roku 1890 przeniesiono na Wawel.